تأثیر حمایت اجتماعی غیررسمی بر سلامت روان مادران دارای کودک با اختلال طیف اتیسم

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر حمایت اجتماعی غیررسمی بر سلامت روان مادران با کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بود. روش: 94 تن از مادران دارای کودکی با تشخیص اتیسم 5 تا 12 سال که در مراکز آموزشی و توان‌بخشی ویژه کودکان اتیسم در شهرهای اصفهان و شهرکرد آموزش می‌دیدند، پرسش‌نامه‌های سلامت روان عمومی و حمایت اجتماعی زیمت و همکاران را پر کردند. مدل معادله ساختاری برای تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار آموس-18 استفاده شد. یافته‌ها: مدل پیشنهادی در شاخص‌های کلی مطلق، تطبیقی و مقتصد از برازش خوبی برخوردار بود. بر اساس شاخص‌های برازش مدل، حمایت اجتماعی غیررسمی تأثیر مستقیم معناداری بر سلامت روان مادران این کودکان داشت. مادرانی که احساس حمایت بیشتری داشتند، مشکلات کمتری در سلامت روان خود گزارش کردند و این مدل 40% تغییرات فردی در سلامت روان مادران را تبیین کرد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش برنامه‌های آموزشی برای آموزش مادران کودکان اتیسم جهت جلب توجه آنها به استفاده از حمایت‌های غیررسمی پیرامونشان و نیز آموزش عموم افراد برای ارائه حمایت‌های اجتماعی خود به خانواده‌های با کودکان اتیسم به منظور بالا بردن سطح سلامت روان مادران توصیه می‌شود.